Historynka na Prima Aprilis

 - Eeee to słabe - stwierdził Piotrek. - W reprezentacji to dopiero było...

Parę miesięcy wcześniej:

 - Myślisz, że się uda? - śmiał się Winiar.

 - Nie ma innej opcji - wtórował mu Kłos.

 - Jesteście pewni, że nikogo to nie obejmie? - spytał Buszek. - W sensie spoza repry?

 - Raczej tak - zaśmiewał się Igła. - Jesteśmy mistrzami, Buszek!

 - Potwierdzone info kochany - zaśmiał się Zati.

 - Nie bój się - pocieszył go Fabian. - Z reguły nikt na tym nie cierpi.

 - Wiele kawałów za nami i przed nami – dorzucił Igła.

Siatkarze wrócili do pracy. W końcu to miał być żart roku. Każdy przy tym pomagał. Oczywiście najwięksi kawalarze sprawowali pieczę nad tym pomysłem. Ale wmieszała się w to cała reprezentacja. Jak już mówiłam był to bowiem żart roku, a przynajmniej sezonu reprezentacyjnego. Nigdy nie wiadomo co siatkarze wymyślą w klubach. Żart miał być idealny. Zaplanowany do najmniejszego szczegółu od początku do końca. Nie było miejsca na błędy. Miało to być idealne dzieło Ignaczaka, Winiarskiego, Kłosa i Wrony. Jak na razie wszystko szło w bardzo dobrym kierunku. Pit, mimo powszechnych plotek włożył dużo serca w dzieło. Cóż, cicha woda brzegi rwie. Jak to czasem mówią.

 - Nie boicie się? – spytał Mika Winiarskiego przy śniadaniu.

 - Czego tu się bać? – zaśmiał się siatkarz. – Nikt o niczym nie wie.

 - Poza tym – dołączył Kłos – wszyscy nawzajem się kryjemy.

 - Udało się nam przekonać nawet Zagumnego – powiedział z powagą Kubiak.

 - Nie jestem z tego dumny – odparł ten ostatni.

 - Oj Pawle, nie będzie lipy – zaśmiał się Ignaczak.

 - Tak? – uniósł brwi Guma. – Jak ostatnio? Kiedy to w „końcowej fazie” przyłapał was trener?

 - Bo Ada mu wygadała, ja to wiem! – obruszył się Ignaczak.

 - Nie mieszaj do tego mojej siostry! – ostrzegł Nowakowski. Normalnie zachowywał się jak baranek, ale na punkcie młodszej siostry dostawał bzika. – Ona nic nie zrobiła.

 - Ta, a Anastasi sam wiedział gdzie dokładnie wszystko się dzieje! – prychnął Igła.

 - Popieram Piotrka – dodał Zagumny. – Ostatnio absorbowaliście za dużo uwagi innych.

 - Abso co? – zdziwił się Ignaczak.

 - Absorbowali – powiedział Wlazły. – Czyli przyciąganie, skupianie, zauważenie. Absorbujesz uwagę na przykład piłką lecącą na ciebie podczas meczu.

 - Aaaa – powiedział Ignaczak. – Nie dało się prościej?

 - Nie – odparował Zagumny. – Nic nie powiem, ale ręki też do tego nie przyłożę  - i wyszedł.

 - Czyli zapewniacie, że to będzie bezpieczne? – spytał raz jeszcze Mika.

 - Nie ma innej opcji bracie – zaśmiał się Wrona. – Musi. Za dużo w to włożyliśmy starań.

„Big bang” jak nazwali swoje dzieło siatkarze, miał się odbyć dnia następnego. Wszyscy byli podekscytowani i nie mogli się doczekać, kiedy to i kto złapie się w ich małą, misterną intrygę. Wyjazd bez żartu to nie wyjazd. Szczególnie podczas sezonu. Po chrzcie już nie było za wielu momentów do śmiechu. A treningi, posiłki i sen nie zawsze były tak niezwykłe, żeby o nich mówić. Więc „Big bang” miał się odbyć dnia następnego, a sami jego twórcy dopieszczali o godzinie dwudziestej trzeciej szczegóły…

***

 - I jak? – chciał wiedzieć Dryja.

 - Cóż – zakończył Piotr. – Nie wszystko chłopaki przewidzieli i ofiarą padła niewinna osoba. Tyle.

~*~

O matko. Coś wyszło! Następna jutro, zapraszam!